ஏப்ரல் 21ஆம் திகதி நடைபெற்ற தற்கொலை தாக்குதல்களை அடுத்து முஸ்லிம்கள் பல்வேறு பிரச்சினைகளுக்கு முகங் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். முஸ்லிம்களின் உடை, உணவுப் பழக்கம், கலாசாரம், அரசியல், பொருளாதாரம் ஆகியவற்றில் தேவையற்ற விதத்தில் மூக்கை நுழைத்து, முஸ்லிம்களை வந்தேறு குடிகளாக கணித்துச் செயற்பட்ட பௌத்த கடும் போக்காளர்களும், இனவாதிகளும் கிடைத்திருக்கின்ற சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி தங்களது நீண்ட கால எண்ணங்களை நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்கு முயற்சிகளை எடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இவர்களின் முஸ்லிம் விரோத செயற்பாடுகளுக்கு பேரினவாதக் கட்சிகளின் தலைவர்களும், ஏனையவர்களும் துணையாக இருந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஆட்சி அதிகாரத்தை கைப்பற்ற வேண்டும்.
ஆட்சி அதிகாரத்தை தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற சிந்தனைகளிலேயே சிங்கள அரசியல் தலைவர்கள் உள்ளார்கள். தங்களின் இந்த அதிகார வெறிக்கு முஸ்லிம் சமூகத்தை பலியாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இன்றைய சூழலில் முஸ்லிம்கள் பாதுகாப்பற்றதொரு சமூகமாக மாறிக் கொண்டிருப்பதாகவே தோன்றுகின்றது. குறிப்பாக முஸ்லிம் பெண்கள் பல இடங்களில் இனவாதிகளினால் அச்சுறுத்தப்பட்டுள்ள சம்பவங்கள் நடைபெற்றுள்ளன. முஸ்லிம் பெண்களின் ஆடை அணியும் உரிமை மீது பலத்த சவால்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. இதனை தட்டிக் கேட்பதற்கு கூட தலைவர்களில்லாத நிலையில் முஸ்லிம்கள் உள்ளார்கள். முஸ்லிம் அரசியல் தலைவர்கள், அதிகாரிகள் மீது முன் வைக்கப்படும் குற்றச்சாட்டுக்களினால் தங்களை பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டுமென்பதில் தலைவர்கள் கவனமாக இருக்கின்றார்கள்.
முஸ்லிம் பெண்கள் முகத்தை மறைத்து அணியும் புர்கா மற்றும் நிகாப் ஆகியவற்றுக்கு அரசாங்கம் தடை விதித்துள்ளது. முஸ்லிம்கள் நாட்டின் பாதுகாப்புக்காக தமது உரிமையை விட்டுக் கொடுத்துள்ளார்கள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அதேவேளை, நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் புர்கா, நிகாப் ஆகியவைதான் அச்சுறுத்தல் என்று சொல்வதற்கில்லை. பயங்கரவாதிகளுக்கு இதுதான் ஆடை என்ற வரையறை கிடையாது. தமது நோக்கத்தை நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்கு எந்த ஆடைக்குள்ளும் அவர்கள் நுழைந்து கொள்வார்கள். ஆயினும், இப்போதைக்கு புர்கா, நிகாப் ஆகியவற்றுக்கு தடை வந்துள்ளன. இதனை முஸ்லிம்கள் மதித்து நடக்க வேண்டும். தவறும் பட்சத்தில் தேவையில்லாத பிரச்சினைகளை தலையில் அள்ளிப் போட வேண்டிய நிலை ஏற்படும். ஒரு சில முஸ்லிம் பெண்கள் புர்கா, நிகாப் ஆகியவற்றை அணிந்து சென்றமையால் கைது செய்யப்பட்டுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.
இதே வேளை, முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் முகத்தை மறைக்காத பர்தா, அபாயா, ஹிஜாப் ஆகியவற்றுக்கு எந்தத் தடையும் கிடையாது. ஆயினும், ஒரு சில பாடசாலைகளிலும், வைத்தியசாலைகளிலும், அலுவலகங்களிலும், பஸ் வண்டிகளிலும் முஸ்லிம் பெண்கள் அபாயா மற்றும் ஹிஜாப் அணிந்து கொண்டு வரக் கூடாதென்று நிர்வாகத்தினராலும், பாடசாலைகளின் பெற்றோர்களினாலும், சக ஊழியர்களினாலும் தடைகளை ஏற்படுத்தியதோடு மட்டுமல்லாது, முஸ்லிம் பெண்களை அச்சுறுத்திய சம்பவங்களும் நடைபெற்றுள்ளன. இத்தகைய அச்சுறுத்தல்களை மேற்கொண்டவர்களுக்கு எதிராக அரசாங்கம் சட்ட நடவடிக்கைகளை எடுக்காதிருப்பது வேதனைக்குரியதாகும்.
அரசாங்கத்தினால் தடை செய்யப்பட்டுள்ள புர்கா, நிகாப் ஆகியவற்றை முஸ்லிம் பெண்கள் அணிந்து சென்றால் பொலிஸார் கைது செய்து சட்ட நடவடிக்கைகளை எடுக்கின்றார்கள். ஆனால், அரசாங்கத்தினால் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ள அபாயா, ஹிஜாப்பை அணிந்து கொண்டு செல்லும் முஸ்லிம் பெண்களை குறித்த ஆடைகளை அகற்றுமாறு அச்சுறுத்தல் விடுக்கும் நபர்களுக்கு எதிராக எந்த நடவடிக்கைகளும் எடுக்கப்படவில்லை. இதன் மூலமாக இனவாதிகள் சட்டத்தைக் கையில் எடுத்துச் செயற்படுவதற்கு அங்கீகாரம் வழங்கியுள்ளதாகவே இருக்கின்றது. தனி நபர்கள் அல்லது ஒரு குழுவினர் சட்டத்தை கையில் எடுத்துச் செயற்படும் போது அங்கு சட்டத்தின் ஆட்சிக்குப் பதிலாக காட்டுத்தர்பார் ஆட்சியே காணப்படும். இத்தகைய நிலை இலங்கையில் ஏற்படாதிருப்பதற்கு சட்டம் பாரபட்சமின்றி அமுல்படுத்தப்பட வேண்டும்.
அபாயா அணிவது தொடர்பில் உயர்நீதிமன்றத்தில் தொடரப்பட்ட வழக்கு ஒன்றின் போது 2014ஆம் ஆண்டு ஜுலை மாதம் 24ஆம் திகதி உயர்நீதிமன்றம் எந்தவொரு பிரஜையும் தமது முக அடையாளத்தை மறைக்காத வகையில் தமது கலாசார ஆடைகளை அணிவதற்கு அனுமதியுள்ளதென்று அப்போது பிரதம நீதியரசராக இருந்த மொஹா பீரிஸ் தலைமையிலான நீதிபதிகள் குழு தீர்ப்பு வழங்கியுள்ளது. இது போன்று அபாயா அணிவதில் பிரச்சினைகள் ஏற்பட்டு நீதிமன்றத்திற்கு சென்ற அனைத்து வழக்குகளிலும் முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் அபாயாவுக்கு தடை விதிப்பது சட்ட விரோதம் என்றே தீர்ப்புக்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன.
இந்நிலையில், அரசாங்கம் முகத்தை மறைக்கும் புர்கா, நிகாப் ஆகியவற்றுக்கு அவசரகால சட்டத்திற்கு அமைவாக பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக தடை விதித்துள்ளமையை சரியாக விளங்கிக் கொள்ளாது அல்லது இந்த தடையை பயன்படுத்திக் கொண்டு எதிர்ப்புக்கள் வலுவடைந்து வருகின்றன.
ஒரு சில வைத்தியசாலைகளில் சிகிச்சைக்காக அபாயா, ஹிஜாப் அணிந்து சென்ற முஸ்லிம் பெண் நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சை அளிப்பதற்கு மறுக்கப்பட்டுள்ளது. அபாயா, ஹிஜாப்பை அகற்றிவிட்டு வந்தால்தான் சிகிச்சை வழங்குவோம் என்று எச்சரிக்கை செய்யப்பட்டுள்ளது.
தங்களின் பாதுகாப்புக்காகவே தாங்கள் இவ்வாறு செயற்பட்டுக் கொண்டிருப்பதாக அபாயாவுக்கு எதிர்ப்புக்களை காட்டுகின்றவர்கள் நியாயம் கற்பித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இது ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதாகவும், அறிவுபூர்வமானதாகவும் தென்படவில்லை.
இவ்வாறு ஆங்காங்கே நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் சம்பவங்கள் குறித்து சம்பந்தப்பட்ட அமைச்சர்களுக்கும், அதிகாரிகளுக்கும், பொலிஸாருக்கும் முறைப்பாடுகள் செய்யப்பட்ட போதிலும் சரியான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படவில்லை. இதனால் அபாயா, ஹிஜாப் அணிந்து செல்லும் முஸ்லிம்கள் அசௌகரியங்களை எதிர் கொண்டே வருகின்றார்கள்.
அண்மையில் ஏற்பட்ட குண்டு வெடிப்புக்களின் பின்னர்தான் இந்த நிலைமை ஏற்பட்டுள்ளது என்று தெரிவிக்க முடியாது. இதற்கு முதலும் முஸ்லிம் பெண் ஆசிரியைகள், மாணவிகள், உத்தியோகத்தர்கள் அணியும் பர்தா, அபாயா, ஹிஜாப் ஆகியவற்றிக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த எதிர்ப்புக்களை இனரீதியான அணுகுமுறையாகவே கருத வேண்டியுள்ளது. ஒவ்வொரு பாடசாலையும் அலுவலகமும் நினைத்த மாதிரி சட்டத்தை கையில் எடுத்து செயற்படுவதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டும். இது தொடருமாயின் இன உறவுகளில் பாரிய விரிசல்களையும் ஏற்படுத்திவிடும்.
ஹலால் விவகாரத்தில் நாங்கள் வெற்றி பெற்று விட்டோம். இதுவே எமது இலக்காக இருந்தது. இது நமக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. அடுத்து முஸ்லிம் பெண்களின் அபாயா தொடர்பில் நாம் கவனம் செலுத்த வேண்டியுள்ளது என பொது பலசேனா அமைப்பின் தலைவர் கிரம விமலஜோதி தேரர் 2015ஆம் ஆண்டு தெரிவித்திருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆதலால், இஸ்லாமிய மதவிழுமியங்களை தழுவிய வகையில் முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் ஆடைகளுக்கு தடைகளை ஏற்படுத்த வேண்டுமென்பது பௌத்த இனவாதிகளினதும், அமைப்புக்களினதும் நீண்டகாலத்
திட்டமாகும்.
ஆகவே, ஒரு சமூகம் தனக்குரிய ஒரு உரிமையை விட்டுக் கொடுக்கும் போது, அதன் எதிர்விளைவாக இன்னும் சில உரிமைகளை இழக்க வேண்டியேற்படும் என்பதற்கு ஹலால் விவகாரத்தில் முஸ்லிம் தலைவர்கள் விட்டுக் கொடுப்பு செய்தமையால், தற்போது முஸ்லிம் பெண்களின் ஆடைக்கு தடை விதிக்கும் நிலையை தோற்றுவித்துள்ளது. அத்தோடு, முஸ்லிம் பெண்கள் இவ்வாறுதான் ஆடை அணிய வேண்டுமென்று திணிக்கும் நிலையும் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.
உண்மையில் முஸ்லிம் பெண்கள் தற்போது அணியும் பெரும்பாலான ஆடைகள் மட்டுமன்றி ஒரு தொகை முஸ்லிம் ஆண்கள் அணியும் ஆடைகளும் மத்திய கிழக்கு முஸ்லிம் நாடுகளின் ஆடைகளை ஒத்ததாகவே இருக்கின்றன. இஸ்லாம் ஆணும், பெண்ணும் எந்த உறுப்புக்கள் மறையும் வகையில் ஆடை அணிய வேண்டுமென்று சொல்லியுள்ளது. ஆனால், இவ்வாறுதான் அந்த ஆடை அமைய வேண்டுமென்று ஒரு வடிவத்தைக் குறிக்கவில்லை.
இதனால், மலேஷியா, இந்தோனேஷியா, பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளில் முஸ்லிம்கள் அணியும் ஆடைக்கும், மத்திய கிழக்கு அரபு நாட்டு முஸ்லிம்கள் அணியும் ஆடைக்கும் இடையே வேறுபாடுகளைக் காணக் கூடியதாக இருக்கின்றன. என்றாலும், இந்நாடுகளில் உள்ள முஸ்லிம்களின் ஆடைகளில் ஒரு ஒற்றுமையை அவதானிக்கக் கூடியதாக இருக்கின்றது. அதாவது, ஆடைகளின் வடிவத்தில் மாற்றம் இருந்தாலும், அந்த ஆடைகள் இஸ்லாம் சொல்லியுள்ள வகையில் அமைந்திருப்பது கவனிக்கப்பட வேண்டியதாகும்.
ஒரு சமூகம் தொடர்ந்தும் இவ்வாறுதான் ஆடை அணிய வேண்டுமென்று எதிர்பார்க்க முடியாது. நாகரிக வளர்ச்சி மற்றும் கவர்ச்சி போன்றவைகளினால் தமது ஆடைகளிலும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்திக் கொள்கின்றார்கள். சாரன், சேர்ட், புடவை, வேஷ்டி என்பனவே இலங்கை சமூகத்தினரிடையே பாரம்பரிய ஆடைகளாக இருந்தன. ஆனால், ஐரோப்பிய நாகரிகத்தினால் காற்சட்டை, லோங்ஸ், கொலர் வைக்கப்பட்ட சேர்ட் ஆகியவற்றுக்கு மாறியுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது. அந்த வகையில்தான் முஸ்லிம் பெண்களும் தமது பாரம்பரிய ஆடைகளிலிருந்து மாறியுள்ளார்கள். பெரும்பாலான முஸ்லிம் பெண்களை அரேபிய ஆடைகள் ஆக்கிரமித்துள்ளதனைப் போன்று ஏனைய இன பெண்களிடையே ஐரோப்பிய ஆடைகள் ஆக்கிரமிப்புச் செய்துள்ளன. இதனை தவிர்க்க முடியாது. அது போலவே உணவுப் பழக்க வழக்கங்களிலும் பாரம்பரியத்தை விட்டு எல்லா இனங்களும் விலகிக் கொண்டு வருவதனைக் காணக் கூடியதாக இருக்கின்றன.
இஸ்லாத்தை பொருத்தவரை கருப்பு நிற ஆடையைத்தான் அணிய வேண்டுமென்பதல்ல. அது போலவே, ஆண்கள் வெள்ளை நிற ஜுப்பாதான் அணிய வேண்டுமென்றும் சொல்லவில்லை. ஆனால், ஆடை எவ்வாறு இருக்க வேண்டுமென்று கட்டளையிட்டுள்ளது. அதன்படி ஆடை அமையுமாயின் அதனை இஸ்லாமிய ஆடை எனலாம். அரேபிய முஸ்லிம் பெண்கள் அணியும் ஆடையின் வடிவத்தை மாத்திரம் கொண்டிருப்பதனால் இஸ்லாமிய ஆடையாகிவிடாது.
முஸ்லிம் பெண்கள் அரேபிய முஸ்லிம் பெண்களை போன்று கறுப்ப நிற ஆடைக்கு மாறிக்கொண்டு வருவதனால் பெரும்பான்மையின மக்களிடையே இந்த நாட்டை முஸ்லிம்கள் அரபு நாடுகளைப் போன்று மாற்றிவிடுவார்களோ என்ற பயம் ஏற்பட்டுள்ளது. அதனால்தான் அபாயாவுக்கு பௌத்த கடும்போக்காளர்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள் என்றும் சிலர் கருத்துரைத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். அப்படியாக இருந்தால் எதற்காக முஸ்லிம்களின் பொருளாதாரத்தை அழிக்க வேண்டுமென்று தாக்குதல்களை மேற்கொள்கின்றார்கள். இந்த தாக்குதல்கள் இலங்கை முஸ்லிம்கள் மீது 1915ஆம் ஆண்டிலிருந்து தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. அன்றைய முஸ்லிம்கள் சாரனும், சேட்டும், புடவையும்தான் அணிந்தார்கள். இதே காலத்திலிருந்தே பள்ளிவாசல்களும் தாக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆகவே, முஸ்லிம்களின் மீது இலங்கை சுதந்திரமடைவதற்கு முன்னதாகவே காழ்ப்புணர்ச்சியால் தாக்குதல்களை மேற்கொண்டு வருகின்றார்கள். அதன் தொடர்ச்சிதான் இன்று முஸ்லிம்களின் ஆடை முதல் அனைத்து விடயங்களிலும் தலையீடுகளைச் செய்வதற்கு காரணமாகும்.
இதே வேளை, சில முஸ்லிம் பெண்கள் அபாயா அணிந்தாலும் அது இஸ்லாமிய வரையறைக்கு அப்பாற்பட்ட வகையில் இறுக்கமாக இருப்பதனையும் சுட்டிக் காட்டியாக வேண்டும். இன்று பெரும்பாலான இளம் முஸ்லிம் பெண்கள் இவ்வாறுதான் ஆடை அணிந்து கொண்டு வருகின்றார்கள். இதனை தவிர்க்க வேண்டும். இதனை இஸ்லாமிய ஆடை என்று வாதிடவும் முடியாது.
